…en zeven dagen per week werken. Maar niet in de ratrace.

Twee weken geleden zat ik op dezelfde plek in Joe, mijn camper. Laptop open om het volgende verhaal te schrijven. En er kwam niks. Dit was nieuw voor mij, want als reizende verhalenverteller heb ik altijd wel iets te melden. Tot nu dus, want ik zat echt letterlijk een paar uur naar mijn beeldscherm te kijken zonder dat er iets uit mijn handen kwam. Een wanhopige (* overdrijf modus aan) vraag op mijn Instagram account gaf me weer ideeën om over te schrijven.

Eén van de ideeën was om jullie te vertellen hoe ik het voor elkaar heb gekregen om van een (soms meer dan) fulltime job te komen tot waar ik nu ben. Want reizen dat doe ik al vanaf 2008, maar tussen de reizen door werd ik toch weer verwacht bij mijn werkgever.

De eerste grote reis

En tevens het begin van alles. In drie maanden reed ik door Australië in een gehuurde camper. Van Cairns tot Melbourne met tussendoor als één van de hoogtepunten NYE in Sydney. En ik vond het geweldig. De vrijheid die ik had en de mogelijkheid om iedere dag op een ander plekje te staan was voor mij iets totaal nieuws en ik had er nooit aan gedacht dat ik dit zo gaaf zou vinden. Destijds had ik wel geld gespaard waardoor ik gedurende deze reis optimaal kon genieten van alles zonder me druk te hoeven maken over inkomsten. Ik raad iedereen aan om dit een keer mee te gaan maken, het veranderd gegarandeerd je wereldbeeld. En zo’n grote reis maken zonder je zorgen te hoeven maken over de financiën is gewoon echt fijn.

Eenmaal terug in Nederland duurde het niet heel lang voordat ik mijn eerste campertje kocht.. Een oude Ford Transit met hefdak. En deze werd helemaal omgebouwd tot camper, want hij was leeg toen ik hem kocht. Het klinkt ruiger dan wat het in werkelijkheid was, het interieur bestond namelijk uit een bak van aan elkaar geschroefde platen, waarbij ik een plaat kon verwijderen zodat ik kon zitten. En als ik de plaat terug legde kon ik slapen. Het keukentje waren wat latten met een wasbakje ertussen, een dompelpompje voor het water, en twee jerrycans. Eén voor schoon water, de andere niet. Deze Ford zorgde er wel voor dat ik ieder weekend lekker op pad kon wanneer ik dat wilde.

Destijds werkte ik voor een grote fitnessketen (dezelfde die me voor een week naar Sydney stuurde voor een salestraining). Mijn functie verwachte uiteindelijk van me dat ik zeven dagen per week werkte, er vijf betaald kreeg, en van ‘s ochtends vroeg tot ‘s avonds laat bereikbaar moest zijn. Ik heb op een gegeven moment aangegeven bij mijn leidinggevende dat ik het niet meer zag zitten om zoveel uren te draaien, waarbij mijn werk ook nog eens niet meer gewaardeerd werd. Ik koos voor mezelf.

Fotografie als inkomsten

De Ford had geen onwijs lang leven, dus er kwam een nieuwe camper. Een fabriekscampertje deze keer. Een Fiat Ducato Weinsberger waarmee ik in de zomerperiode rondsjeesde door Europa. Destijds werkte ik als sportfotograaf waarbij ik tussen april en oktober zowat ieder weekend één opdracht had, en sommige weekenden twee. Ik besloot om werk erbij te zoeken waarvoor ik maar drie dagen per week hoefde te werken, zodat ik in de weekenden alle vrijheid had om te fotograferen.

Ik vond het werk voor de fotografie uiteindelijk zo leuk dat het eigenlijk niet meer te combineren viel met mijn parttime job in Nederland. Toen ben ik all-in gegaan en besloot om voor mezelf te gaan werken als ZZP-er. De eigenaar van het fotografiebedrijf vond het helemaal geweldig en zorgde er ieder seizoen voor dat ik een logische trip kon maken met de camper waardoor ik weken achter elkaar op pad kon zijn. Een logische trip hield in dat de evenement locaties een mooie route door Europa vormden, met als uitvalsbasis Torbole aan het Gardameer in Italië.

Toen ik een paar seizoenen voor dit bedrijf werkte kreeg ik ook mooie opdrachten buiten Europa, dus vloog ik o.a. naar Canada, U.S.A., La Palma en Schotland. Van het geld wat ik in de zomer verdiende ging ik in de winter richting Azië of Zuid-Amerika.

Tekstschrijven

In Australië hield ik een waarbenjij.nu blog bij. Familie en vrienden vonden het geweldig en ik kreeg vaak complimenten over mijn schrijfstijl. Lekker vlot en ‘het is net alsof ik midden in het verhaal zit’ was de feedback die ik het meeste kreeg. Zelf heb ik geen opleiding gevolgd in deze richting. Voor fotografie trouwens ook niet. Deze creatieve uitspattingen lagen me gewoon erg goed.

En zo kwam ik via mijn fotografie terecht bij Red Bull, maar dan als tekstschrijver. Hoe dan? Leuk dat je het vraagt. Destijds ging ik vaak naar grote evenementen zoals Red Bull District Ride en Red Bull Crashed Ice. Dit waren voor mij altijd leuke weekendjes weg, maar ik vond het jammer om tijdens de finales nooit echt goed zicht te hebben op de tracks. Dus deed ik mezelf voor als fotograaf, knutselde een website in elkaar waar ik wat schreef over de evenementen, en vroeg pers accreditatie aan. En zo stond ik vanaf die dag bij alle evenementen gewoon keurig op het parcours en tussen de atleten.

Doordat ik veel contact had met de media afdeling, die het trouwens ook vet vonden dat ik met mijn camper bij de evenementen sliep, hoorde ik dat ze op zoek waren naar een tekstschrijver voor het bike-kanaal. Ik heb hier nog flink aan moeten trekken, maar liet deze kans niet aan me voorbij gaan en uiteindelijk schrijf ik sinds 2017 alle bike-content voor hun website.

Reisblog

Ik begon het schrijven weer steeds leuker te vinden, en met mijn vele reizen die ik deed was de stap naar een eigen reisblog natuurlijk snel gezet. Er viel genoeg te schrijven omdat ik natuurlijk al heel wat van de wereld gezien had. Alleen kwam deze site niet echt van de grond. Er waren best veel bezoekers iedere maand, en het Instagram account had ook behoorlijk wat volgers, maar echt iets ermee verdienen lukte niet. En als ik eerlijk moet zijn had ik eigenlijk liever andere content geschreven voor deze blog. Want websites met reisroutes, must-do, must-see, en weetjes zijn er al genoeg te vinden op internet. Ik vind het zelf leuker om te schrijven over ervaringen die een land nou juist zo interessant maakt.

Hoe genereer ik mijn inkomen?

Ik schrijf nog steeds, dit vind ik ook echt leuk om te doen. Daarnaast doe ik online-support voor een iPhone fotografie-app. En in de zomer ben ik in Nederland op het strand te vinden als activiteitenbegeleider voor teambuilding events. Ook heb ik heel lang als bike-messenger gewerkt. Ik leverde zo snel mogelijk pakketjes af op mijn fiets. Eigenlijk allemaal dingen waar ik goed in ben, en die ik ook nog eens leuk vindt. Daarvoor heb ik wel mijn ‘veilige’ omgeving met een fulltime job achter me moeten laten. Heb ik mijn spullen geminimaliseerd tot ik over hield wat ik echt nodig heb. En werk ik tegenwoordig zeven dagen per week.

Naast deze vaste opdrachtgevers sta ik natuurlijk altijd open voor nieuwe projecten. Mijn diensten vind je dan ook terug op mijn website, maar het zal niet raar klinken als tekstschrijven en fotografie daarin terugkomt.

Maar heb wel veel tijd over voor zaken waar ik blij van wordt. Zoals tijd doorbrengen met mijn ouders en vrienden (als ik in Nederland ben), mountainbiken op de vetste trails, snorkelen en duiken, en onderweg mooie mensen tegenkomen voor goede gesprekken of om gezellig een spelletje mee te spelen. Ik begin mijn dagen ontspannen met een wandeling, daarna rustig ontbijten, ik ben veel buiten in de natuur en eet gezond. Zo kan ik wel 120 worden!

Lijkt dit je ook wat?

Dat snap ik. Je mag me altijd een bericht sturen als je even wil sparren of dingen wil weten. Ik deel het graag met je. Wil je meteen aan de slag om te kijken hoe jij je huidige situatie kan veranderen, dan raad ik je deze cursus aan. Ik heb hem zelf gevolgd en kan je zeggen dat de cursus ervoor zorgt dat je een goed inzicht krijgt in wat je werkelijk wil en hoe je er kan komen.

Wie weet kom ik je nog eens ergens tegen!