En daar hebben we geen social media voor nodig
Ik ga je eerst lastig vallen met wat meer achtergrondinformatie, en als je je daar doorheen hebt geharkt kom ik bij de essentie van mijn verhaal. En die is misschien anders dan wat je zou verwachten.
Volgens influencer.agency is een influencer ‘een persoon die wordt ingezet om invloed uit te oefenen op het gedrag van de beoogde doelgroep’. Iets wat je tegenwoordig maar al te vaak ziet. Want veel mensen zijn op zoek naar likes, volgers, duimpjes omhoog met als doel om gezien te worden, en (want dat doen influencers blijkbaar) er heel veel geld mee te verdienen. Maar is de wereld van een influencer wel de echte wereld? Ik denk dat je het antwoord al weet. Daarom wil ik het eigenlijk hebben over een ander soort influencer: jij als persoon.
Wat ik steeds meer merk is dat we vaak vergeten wat voor invloed wij als mens kunnen hebben op andere mensen (en zeker ook dieren) zonder het eigenlijk door te hebben. Wat je zegt tegen de ander, hoe je je opstelt, hoe je met situaties omgaat, je manier van kijken, alles heeft effect op jezelf en daarmee ook op je omgeving. Soms vergeten we dat een woord of gebaar wat voor onszelf weinig betekenis heeft voor de ander juist van onschatbare waarde kan zijn. Ik wil daarom graag mijn ervaring met je delen.
In 2012 was ik in Peru, voor mij was dit destijds het eerste ‘vreemde’ land wat ik bezocht. Buiten dat ik dit een fantastisch mooi en bijzonder land vond heb ik daar mijn kijk op de wereld met één simpele vraag zien veranderen: ‘wat dacht jij toen je hoorde dat ik uit Colombia kom?’
Tijdens mijn laatste week in Peru bevond ik mij in een hostel in Lima. Ik had eigenlijk in de Amazone moeten zitten, maar dat is weer een heel ander verhaal. In dat hostel ontmoette ik Fredd. Geen idee of hij echt zo heet, maar zo stelde hij zichzelf voor dus wie ben ik om daaraan te twijfelen. Fredd houdt van koken. Zo erg zelfs dat ik, samen met nog wat gasten uit het hostel, de boodschappen gingen doen zodat Fredd zich in de avond helemaal los kon laten gaan in de keuken. Met als resultaat dat we met zijn allen super leuke avonden hadden met daarbij fantastisch eten. Gelukkig heeft Fredd zijn passie gevonden, want behalve dat hij het leuk vindt om te koken kan hij het ook nog eens erg goed. Wat wij natuurlijk totaal niet erg vonden.
Buiten zijn kookkunst was Fredd ook nog eens een gezellige kerel, altijd in een goed humeur en een echte levensgenieter. Ik kon het prima met hem vinden en we hadden mooie gesprekken over van alles en nog wat.
Op een gegeven moment was een van de gasten in het hostel beroofd van wat spullen. Hoe of wat was allemaal vrij onduidelijk, maar wat ze zeker wisten is dat een van de aanwezige Colombianen het gedaan had. Geen idee meer waar dat verhaal vandaan kwam, maar het hele hostel had het over die twee Colombianen waarvan eentje de dader zou zijn.
Anyway, life goes on en op een gegeven moment vertelde Fredd tussen de soep en de aardappelen door dat ook hij uit Colombia kwam (hij hoorde niet bij die twee anderen overigens) en ging door met zijn normale gang van zaken. Ik merkte dat ik ineens anders tegen Fredd aankeek, wat natuurlijk bijzonder is want het was nog steeds dezelfde kerel als de dag ervoor. Het zat me niet helemaal lekker en zette me aan het denken.
Toen ik wat later door het gangenstelsel van het hostel liep kwam ik daar mijn favoriete kok tegen. Hij keek me aan en sprak toen de woorden die me nog steeds bijgebleven zijn: ‘zeg eens eerlijk, wat dacht jij over mij toen ik je vertelde dat ik Colombiaan ben?’ Ai, daar had Fredd me te pakken. Mijn antwoord was eerlijk: ik dacht dat hij gevaarlijk was, waarschijnlijk harddrugs verhandelde en ik vertrouwde hem voor geen meter meer. Hij keek me serieus aan en vertelde me dat hij dit dus vaker hoorde. Wat hij erg jammer vond voor zichzelf, maar ook het land waar hij vandaan kwam en echt van hield.
Colombia stond niet echt bekend als een fantastisch land. Het enige wat ik dacht te weten is dat er veel criminaliteit heerste, de drugshandel, bende oorlogen etc. Dus moest iemand die uit dat land afkomstig is ook niet te vertrouwen zijn.
En zin uitspraak was best pijnlijk om te ervaren moest ik zeggen. Ik had Fredd dus door één zin bestempeld als gevaarlijk en niet te vertrouwen, terwijl ik de dag ervoor nog zijn persoon, gezelschap en eten erg wist te waarderen. Voor mij was dit een eye-opener die ik nooit meer zal vergeten. Terwijl ik dit schrijf is het 12 jaar verder en ik weet het nog steeds. Fredd was destijds mijn influencer. Hij plantte het zaadje in mijn hoofd waar ik nu nog regelmatig aan denk.
Natuurlijk ben ik Fredd niet anders gaan behandelen dan daarvoor. Inmiddels ben ik ook in Colombia geweest en vond het een fantastisch land, met heel veel vriendelijke mensen. Ja, het land is arm en heeft zichtbare corruptie, maar de mensen daar maken er echt het beste van en zijn juist heel vriendelijk en behulpzaam.
Dit is voor mij één van de redenen waarom ik zo graag reis. Ik wil mijn wereldbeeld niet af laten hangen door wat ik lees of zie op TV. Nu wordt dat laatste sowieso moeilijk omdat ik al meer dan 10 jaar geen TV meer heb. Liever ga ik zelf kijken wat een land en de mensen te bieden hebben. En ik kan je vertellen: tot nu toe heb ik alleen maar positieve ervaringen meegemaakt.
En zo kan je zien dat een ogenschijnlijk klein gebaar iemands gedachtepatroon volledig kan veranderen. Dus ook al heb je geen 25.000 volgers, toch heb jij ook invloed op anderen. En persoonlijk vind ik dit het waardevolst wat je kan hebben.