Oftewel: NYE in Sydney, Australië

Op dit moment ben ik even in Nederland op verrassingsbezoek bij vrienden en mijn ouders. Joe staat keurig bewaakt in Malaga op me te wachten. 

Aangezien ik deze jaarwisseling weer in Schoorl heb mogen vieren, iets wat jarenlang een heerlijke traditie was, leek het me leuk om jullie mee te nemen naar nog een andere bijzondere bestemming: Sydney. 

Down Under

In 2008 vierde ik oud/nieuw in korte broek en teenslippers, kijkend naar het wereldberoemde vuurwerk vanaf de Harbour Bridge. Want als je dan toch Down Under bent dan wil je dit niet missen. 

Wat ik toen nog niet wist is dat ze de jaarwisseling heel anders vieren dan in Nederland. Dus mijn idee was om vroeg te vertrekken richting de Harbour Bridge om zo een mooi plekje te bemachtigen voor het vuurwerk. En vroeg was voor mij zo ergens tussen 17.00 en 18.00. Maar dat liep even heel anders. 

Op de camping, waar ik met moeite mijn gehuurde campertje op een stukje pad neer mocht zetten, hoorde ik de avond ervoor dat ik beter om 10.00 in de ochtend al in de rij kon gaan staan voor een goede plek om het vuurwerk te zien?!? Dat houdt dus in dat ik 14 uur moest overbruggen voordat ze de boel in de fik zetten. 

Vroege vogel

Toch luisterde ik, met gepaste tegenzin, naar het advies waardoor ik dus inderdaad vroeg in de ochtend ter plekke was. Om daar te zien dat ik dus echt niet de enige was die graag van het vuurwerk wilde genieten. Een enorme rij mensen kronkelde zich naar voren richting de toegangspoorten van het evenemententerrein. Na een klein uurtje in de wachtrij viel het me op dat het evenemententerrein langzaam vol druppelde, maar dat ik amper op was geschoten. De rij voor me was nog steeds net zo lang. 

En toen zag ik hoe het spel gespeeld werd. Mensen leken elkaar ineens allemaal te kennen waardoor ze vooraan de rij aansloten bij ‘bekenden’ ipv achteraan. Dat kan ik dus ook, ik ben een snelle leerling. We waren met zijn 3-en waarvan eentje dus naar voren liep terwijl de andere twee onze plek veilig hielden. Na een paar minuten kregen we een berichtje met de locatie van de eerste persoon. Dus zowat de volledige rij kunnen skippen en na een tijdje stond ik vooraan bij de controle, waarna ik op het terrein stond. Er mochten namelijk maar een beperkt aantal personen op het terrein, dus ik was blij aan de juiste kant van de poorten te staan. 

VIP

In de verte zag ik nog een controle, en ik weet niet waarom, maar ben daar ook maar aangesloten. Terwijl veel mensen om me heen al een plekje zochten stond ik weer in een rij. Maar deze was minder kort. Toen ik aan de beurt was kreeg ik keurig een polsbandje om. Dat bandje, bleek achteraf, gaf me toegang tot de beste plek op het terrein. En daar was het nog beperkter qua aantal mensen waardoor iedereen meer dan genoeg ruimte had en dus niet nog uren volgepropt tegen elkaar aan hoefde te staan. 

Dutchies Down Under

Ondertussen was ik met zo’n twintig Nederlanders, waarvan ik de meeste nog nooit gezien had, op dat terrein. Een superleuk clubje. Strandlakens op de grond gelegd en als iemand even weg wilde gaan om wat te eten of drinken waren er altijd wel mensen die op de spullen letten. 

Het bleek dus dat die wachttijd helemaal niet zo erg was. Er waren meer dan voldoende eettentjes waar je echt goed kon eten voor zeer schappelijke prijzen. Wilde je vetkleppen dan kon dat, maar ook gezonde maaltijden werden bereid. En dat op een festival in 2008!

Zelfs de toiletten werden om het uur volledig schoongemaakt zodat je de hele dag door fatsoenlijk gebruik ervan kon maken. Bij het gemiddelde festival wil je na het eerste uur eigenlijk al niet meer naar de wc. 

Vuurwerk

Na een relaxte, zonnige middag begon om 20.00 het vuurwerk voor kinderen. Dit was al één van de mooiste vuurwerkshows die ik ooit gezien had dus dit beloofde veel goeds voor de jaarwisseling. 

Vanaf 23.00 voelde je de spanning stijgen. Iedereen ging nog even naar het toilet, een drankje halen, of zoals het geluk wat ik had, de laatste fles bubbels te kopen. 

Na het massale aftellen tot 24.00 knalde het vuurwerk los op de brug, de hoge gebouwen in het centrum, vanaf boten die in het water lagen, voor je, achter je. Te bizar voor woorden. En na twintig minuten knallen werd het weer stil in Sydney en ging iedereen rustig van het evenemententerrein af. 

After Party

Ik had nog wel zin in een drankje. En aangezien de jaarwisseling in Nederland vanaf 0.00 pas echt op gang komt ging ik op zoek naar een barretje. Ik denk dat ik ergens rond 01.00 in het centrum was, en toen ik de bar in wilde lopen keek de portier me ietwat vreemd aan en vroeg me wat ik kwam doen. Nadat ik vertelde dat ik een cocktail wilde drinken keek hij me verbaasd aan, haalde zijn schouders op en liet me naar binnen. Vreemd. 

Eenmaal in de bar had ik al vrij snel door waarom hij zo reageerde. In Sydney, of misschien wel heel Australië, gaat iedereen lekker naar huis na het vuurwerk. Wat aan de ene kant logisch is omdat ik er toen als 12 uur gezelligheid op had zitten, maar aan de andere kant ook vreemd is als je Nederland gewend bent. 

Ik kan me in ieder geval wel vinden in de Ozzie way! Wil je de plek weten? Royal Botanic Garden Sydney: Mrs Macquaries Point