Waarom zou je dat in hemelsnaam doen?

Voor veel mensen is bovenstaande een regelrechte ramp: 100 dagen zonder mobiele telefoon. En om eerlijk te zijn zie ik er ook wel tegenop. Maar de laatste tijd krijg ik steeds meer een afkeer van dat apparaat.

Zo zat ik laatst met iemand te appen en we hadden best een leuk en uitgebreid gesprek. Achteraf gezien hadden we dit beter live kunnen bespreken, of we zouden zelfs kunnen stoppen met appen en even bellen. Ik maakte al de opmerking dat we met elkaar aan het converseren waren door met onze duimen non-stop op een schermpje te drukken. Eigenlijk te bizar.

Regelmatig, en de laatste tijd steeds meer, denk ik terug aan mijn eerste echte lange reis van drie maanden door Australië in 2008. Je kan het je bijna niet voorstellen, maar smartphones waren er toen niet.

Bij aankomst in Australië kocht ik een klein mobiel telefoontje met een veel te dure simkaart waarmee ik zo’n 1x per week mijn ouders kon bellen om aan te geven dat alles goed ging. Gezien de kosten van de gesprekken destijds werd de inhoud beperkt tot het noodzakelijke.

Eén keer in de twee weken zocht ik een internetcafe op. En nu vraag je je misschien af wat dat dan mag zijn? Eigenlijk de voorloper van de hedendaagse kantoren, allemaal vierkante hokken met hun eigen computer waar je dan tegen betaling gebruik van kon maken. Hier had ik even contact met de wereld buiten Australië.

En daar zat ik dan met mijn zorgvuldig geprepareerde tas. In die tas zat een verlengsnoer met meerdere stopcontacten zodat ik met één stekker meteen mijn telefoon, camera en zaklamp op kon laden zonder dat het opviel. De tas lag onder de tafel waar de computer op stond, en zo laadde ik stiekem mijn spulletjes. In het begin deed ik dat gewoon op de campground, maar halverwege de trip had ik het wildkamperen pas echt ontdekt wat inhield dat stroom niet altijd voorhanden was. 

Eenmaal ingelogd op de computer kon ik mijn ‘waarbenjij.nu’ website updaten waarmee ik mijn familie en vrienden meenam op mijn avonturen. Daar schreef ik hele verhalen en deed er flink wat foto’s bij om het wat op te fleuren.

In de tussentijd was de medewerker van het cafe mijn foto’s van de camera op een CD-Rom aan het branden. Deze stuurde ik dan naar Nederland (de CD-Rom, niet de medewerker) zodat ik een back-up had van al mijn foto’s. Als ik dan, na een paar weken, te horen kreeg dat mijn foto’s veilig in Nederland waren kon ik mijn sd-kaartje weer wissen. Een cloud-dienst was ver te zoeken.

Op mijn website konden mensen dus ook reacties achterlaten, dus je snapt misschien wel dat het iedere keer weer reuze spannend was om in te loggen en de berichten van familie en vrienden te lezen. Maar hier zat dus steeds zo’n twee weken tussen voordat ik ze kon lezen! En nu zijn we al verontwaardigd als iemand niet binnen 30 minuten een WhatsApp bericht beantwoord.

Om een campground te boeken had ik een gids gekocht. Dat is een boek van papier waar je doorheen kan bladeren. Vet handig.

Als ik dan een campground had gezien dan moest er gebeld worden om te reserveren. En vervolgens had ik een papieren wegenkaart om te komen waar ik moest zijn. Voor iedereen die wel eens met een kaart heeft genavigeerd die weet dat je vrijwel nooit meteen op de juiste plek terecht komt. Voordeel is dat je wel andere mooie plekjes ziet.

Aangezien ik de laatste tijd steeds meer met weemoed aan die periode terugdenk lijkt het me wel een uitdaging om eens 100 dagen zonder smartphone op pad te gaan.

• Gelukkig heb ik al wegenkaarten in mijn camper dus dat is al gefixed. Maar hoe zou het zijn om campspots te vinden? Dan moet ik dat dus echt gaan vragen, wat natuurlijk super is om mijn Spaans te oefenen.
• En hoe doe ik het dan met werk als ZZP-er?
• Hoe regel ik dat mijn emails niet dagelijks beantwoord worden?
• Welke hike of bike trial kan ik vinden?
• Waar haal ik gas?
• Hoe spreek ik af met mensen die ik nu via Instagram volg?
• Aaaahhhhhhhhh!!!!

Ik heb hier een simpele Nokia telefoon als back-up (ja, Snake zit erop) dus in noodgevallen ben ik wel bereikbaar. Maar de hele dag appen, instagram, Polarsteps etc. zit er niet meer in.

En op de een of andere manier heb ik er eigenlijk wel zin in. Ik ben namelijk super benieuwd wat het geestelijk met me doet en of het mee- of tegenvalt. Zal het die rust geven. Wat doe ik met mijn extra tijd (ook ik heb op mijn iPhone een widget die keurig laat zien hoeveel schermtijd ik iedere dag heb gehad), dus of ik ga me grandioos vervelen of ik heb meer tijd om dingen te doen die echt heel gaaf zijn en/of er echt toe doen.

Zou het me lukken om mooie plekjes te vinden, of is het net als vroeger (wauw, dat klinkt oud) een toevalligheid, en daarom een extra verassing, als ik op een mooi plekje beland?

Wat vinden jullie? Doen of niet? De 100-dagen-zonder-smartphone-challenge!

En zouden jullie willen weten hoe het me vergaat in die periode? Want 1x in de een á twee weken zal ik iets posten op mijn website.

Ik hoor het graag.